พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 2. ภูตคามวรรค
5. ทุติยเสนาสนสิกขาบท
ภิกษุปูที่นอนในวิหารของสงฆ์แล้ว เมื่อจะจากไปไม่เก็บ ไม่บอกมอบหมาย ต้อง
อาบัติ 2 อย่าง คือ
1. เดินล่วงเลยเครื่องล้อมไป 1 ก้าว ต้องอาบัติทุกกฏ
2. เดินล่วงเลยเครื่องล้อมไป 2 ก้าว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
6. อนุปขัชชสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ เข้าไปนอนแทรกแซงภิกษุผู้เข้าไปอยู่ในวิหารของสงฆ์ก่อน ต้องอาบัติ
2 อย่าง คือ
1. กำลังนอน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนอนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
7. นิกกัฑฒนสิกขาบท
ภิกษุโกรธ ไม่พอใจ ฉุดลากภิกษุออกจากวิหารของสงฆ์ ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังฉุดลาก ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อฉุดลากออกไปแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
8. เวหาสกุฏิสิกขาบท
ภิกษุนั่งบนเตียงหรือบนตั่งอันมีเท้าเสียบบนกุฎีชั้นลอยในวิหารของสงฆ์ ต้องอาบัติ
2 อย่าง คือ
1. กำลังนั่ง ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อนั่งแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
9. มหัลลกวิหารสิกขาบท
ภิกษุดำเนินการมุงหลังคา(วิหาร) 2-3 ชั้น แล้วดำเนินการเกินกว่านั้น ต้อง
อาบัติ 2 อย่าง คือ
พระวินัยปิฎก ปริวาร [ภิกขุวิภังค์] 2. กตาปัตติวาร 5. ปาจิตติยกัณฑ์ 3. โอวาทวรรค
1. กำลังดำเนินการ ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อดำเนินการแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
10. สัปปาณกสิกขาบท
ภิกษุรู้อยู่ว่าน้ำมีสิ่งมีชีวิต รดหญ้าหรือดิน ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังรด ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อรดแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
ภูตคามวรรคที่ 2 จบ
3. โอวาทวรรค
1. โอวาทสิกขาบท
[167] ภิกษุไม่ได้รับแต่งตั้ง สั่งสอนภิกษุณีทั้งหลาย ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังสั่งสอน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อสั่งสอนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
2. อัตถังคตสิกขาบท
ภิกษุสั่งสอนภิกษุณีทั้งหลายในเวลาที่ดวงอาทิตย์อัสดงแล้ว ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังสั่งสอน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อสั่งสอนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
3. ภิกขุนูปัสสยสิกขาบท
ภิกษุเข้าไปที่สำนักภิกษุณีแล้วสั่งสอนภิกษุณีทั้งหลาย ต้องอาบัติ 2 อย่าง คือ
1. กำลังสั่งสอน ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะพยายาม
2. เมื่อสั่งสอนแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์
